|
گل نخستین
ہنوز ہمنفسی در چمن نمی بینم
بہار می رسد و من گل نخستینم
بہ آب جو نگرم خویش را نظارہ کنم
بہ این بھانہ مگر روی دیگری بینم
بخامہ ئی کہ خط زندگی رقم زدہ است
نوشتہ اند پیامی بہ برگ رنگینم
دلم بدوش و نگاہم بہ عبرت امروز
شہید جلوۂ
فردا و تازہ آئینم
ز تیرہ خاک دمیدم قبای گل بستم
وگرنہ اختر واماندہ ئی ز پروینم
|
