تہذیب


انسان کہ رخ ز غازۂ تہذیب بر فروخت
خاک سیاہ خویش چو آئینہ وانمود
پوشید پنجہ را تہ دستانہ حریر
افسونی قلم شد و تیغ از کمر گشود
این بوالہوس صنم کدہ
ٔ صلح عام ساخت
رقصید گرد او بہ نواہای چنگ و عود
دیدم چو جنگ پردہ ناموس او درید
جز یسفک الدما و ’’خصیم مبین‘‘ نبود