|
بہ این بھانہ درین
بزم محرمی جویم
بہ این بھانہ درین بزم محرمی جویم
غزل سرایم و پیغام آشنا گویم
بخلوتی کہ سخن می شود حجاب آنجا
حدیث دل بہ زبان نگاہ می گویم
پی نظارۂ
روی تو می کنم پاکش
نگاہ شوق بہ جوی سرشک می شویم
چو غنچہ گرچہ بہ کارم گرہ زنند ولی
ز شوق جلوہ گہ آفتاب می رویم
چو موج ساز وجودم ز سیل بی پرواست
گمان مبر کہ درین بحر ساحلی جویم
میانہ من و او ربط دیدہ و نظر است
کہ در نہایت دوری ہمیشہ با اویم
کشید نقش جھانی بہ پردۂ
چشمم
ز دست شعبدہ بازی اسیر جادویم
درون گنبد در بستہ اش نگنجیدم
من آسمان کہن را چو خار پھلویم
بہ آشیان ننشینم ز لذت پرواز
گہی بہ شاخ گلم گاہ بر لب جویم
|
