صورت نپرستم من بتخانہ شکستم من

صورت نپرستم من بتخانہ شکستم من
آن سیل سبک سیرم ہر بند گسستم من
در بود و نبود من اندیشہ گمانہا داشت
از عشق ہویدا شد این نکتہ کہ ہستم من
در دیر نیاز من در کعبہ نماز من
زنار بدوشم من تسبیح بدستم من
سرمایہ درد تو غارت نتوان کردن
 اشکی کہ ز دل خیزد در دیدہ شکستم من
فرزانہ بہ گفتارم دیوانہ بہ کردارم
از بادہ شوق تو ہشیارم و مستم من