خوش آنکہ رخت خرد را بہ شعلۂ می سوخت


خوش آنکہ رخت خرد را بہ شعلۂ می سوخت
مثال لالہ متاعی ز آتشی اندوخت
تو ہم ز ساغر می چہرہ را گلستان کن
بہار خرقہ فروشی بہ صوفیان آموخت
دلم تپید ز محرومی فقیہ حرم
کہ پیر میکدہ جامی بہ فتوئی نفروخت
مسنج قدر سرود از نوای بی اثرم
ز برق نغمہ توان حاصل سکندر سوخت
صبا بہ گلشن ویمر سلام ما برسان
کہ چشم نکتہ وران خاک آن دیار افروخت
بیار بادہ کہ گردون بکام ما گردید