ز خاک خویش طلب آتشی کہ پیدا نیست


ز خاک خویش طلب آتشی کہ پیدا نیست
تجلی دگری در خور تقاضا نیست
بہ ملک جم ندہم مصرع نظیری را
’’کسی کہ کشتہ نشد از قبیلہ
ٔ ما نیست‘‘
اگرچہ عقل فسون پیشہ لشکری انگیخت
تو دل گرفتہ نباشی کہ عشق تنہا نیست
تو رہ شناس نئی وز مقام بیخبری
چہ نغمہ ایست کہ در بربط سلیمی نیست
نظر بخویش چنان بستہ ام کہ جلوہ
ٔ دوست
جہان گرفت و مرا فرصت تماشا نیست
بیا کہ غلغلہ در شہر دلبران فکنیم
جنون زندہ دلان ہرزہ گرد صحرا نیست
ز قید و صید نہنگان حکایتی آور
مگو کہ زورق ما روشناس دریا نیست
مرید ہمت آن رہروم کہ پا نگذاشت
بہ جادہ ئی کہ درو کوہ و دشت و دریا نیست
شریک حلقہ
ٔ رندان بادہ پیما باش
حذر ز بیعت پیری کہ مرد غوغا نیست
برہنہ حرف نگفتن کمال گویائیست
حدیث خلوتیان جز بہ رمز و ایما نیست