سوز سخن ز نالۂ مستانۂ دل است

سوز سخن ز نالۂ مستانۂ دل است
این شمع را فروغ ز پروانۂ دل است
مشت گلیم و ذوق فغانی نداشتیم
غوغای ما ز گردش پیمانۂ دل است
این تیرہ خاکدان کہ جھان نام کردہ ئی
فرسودہ پیکری ز صنم خانۂ دل است
اندر رصد نشستہ حکیم ستارہ بین
در جستجوی سرحد ویرانۂ دل است
لاہوتیان اسیر کمند نگاہ او
صوفی ہلاک شیوہ ترکانۂ دل است
محمود غزنوی کہ صنم خانہ ہا شکست
زناری بتان صنم خانۂ دل است
غافل تری ز مرد مسلمان ندیدہ ام
دل در میان سینہ و بیگانۂ دل است