|
مثل آئینہ مشو محو
جمال دگران
مثل آئینہ مشو محو جمال دگران
از دل و دیدہ فرو شوی خیال دگران
آتش از نالہ مرغان حرم گیر و بسوز
آشیانی کہ نہادی بہ نہال دگران
در جھان بال و پر خویش گشودن آموز
کہ پریدن نتوان با پر و بال دگران
مرد آزادم و آن گونہ غیورم کہ مرا
می توان کشت بیک جام زلال دگران
ایکہ نزدیک تر از جانی و پنہان ز نگہ
ہجر تو خوشترم آید ز وصال دگران
|
