جہان عشق نہ میری نہ سروری داند

جہان عشق نہ میری نہ سروری داند
ہمین بس است کہ آئین چاکری داند
نہ ہر کہ طوف بتی کرد و بست زناری
صنم پرستی و آداب کافری داند
ہزار خیبر و صد گونہ اژدر است اینجا
نہ ہر کہ نان جوین خورد حیدری داند
بچشم اہل نظر از سکندر افزون است
گداگرے کہ مآل سکندری داند
بہ عشوہ ہای جوانان ماہ سیما چیست؟
در آبہ حلقۂ پیری کہ دلبری داند
فرنگ شیشہ گری کرد و جام و مینا ریخت
بہ حیرتم کہ ہمین شیشہ را پری داند
چہ گویمت ز مسلمان نا مسلمانی
جز اینکہ پور خلیل است و آزری داند
یکی بہ غمکدۂ من گذر کن و بنگر
ستارہ سوختہ ئے کیمیا گری داند
بیا بہ مجلس اقبال و یک دو ساغر کش
اگرچہ سر نتراشد قلندری داند