عرب از سر شک خونم ہمہ لالہ زار بادا


عرب از سر شک خونم ہمہ لالہ زار بادا
عجم رمیدہ بو را نفسم بھار بادا
تپش است زندگانی تپش است جاودانی
ہمہ ذرہ ہای خاکم دل بیقرار بادا
نہ بجادہ ئی قرارش نہ بمنزلی مقامش
دل من مسافر من کہ خداش یار بادا
حذر از خرد کہ بندد ہمہ نقش نامرادی
دل ما برد بہ سازی کہ گسستہ تار بادا
تو جوان خام سوزی ، سخنم تمام سوزی
غزلی کہ می سرایم بہ تو سازگار بادا
چو بجان من در آئی دگر آرزو نبینی
مگر اینکہ شبنم تو یم بے کنار بادا
نشود نصیب جانت کہ دمی قرار گیرد
تب و تاب زندگانی بہ تو آشکار بادا