|
میخانۂ
فرنگ
یاد ایامی کہ بودم در خمستان فرنگ
جام او روشنتر از آئینۂ
اسکندر است
چشم مست می فروشش بادہ را پروردگار
بادہ خواران را نگاہ ساقی اش پیغمبر است
جلوۂ
او بی کلیم و شعلہ او بی خلیل
عقل ناپروا متاع عشق را غارتگر است
در ہوایش گرمی یک آہ بیتابانہ نیست
رند این میخانہ را یک لغزش مستانہ نیست
|
