حکما لاک:
ساغرش را سحر از بادۂ خورشید افروخت ورنہ در محفل گل لالہ تہی جام آمد
کانت:
فطرتش ذوق می آینہ فامی آورد از شبستان ازل کوکب جامی آورد
برگسن:
نہ مئی از ازل آورد نہ جامی آورد لالہ از داغ جگر سوز دوامی آورد