حکما
لاک:


ساغرش را سحر از بادۂ خورشید افروخت
ورنہ در محفل گل لالہ تہی جام آمد
 

کانت:


فطرتش ذوق می آینہ فامی آورد
از شبستان ازل کوکب جامی آورد
 

برگسن:


نہ مئی از ازل آورد نہ جامی آورد
لالہ از داغ جگر سوز دوامی آورد