بہ خوانندۂ کتاب زبور
می شود پردۂ چشمم پر کاہی گاہی دیدہ ام ہر دو جہان را بہ نگاہی گاہی وادی عشق بسی دور و درازست ولی طی شود جادۂ صد سالہ بہ آہی گاہی در طلب کوش و مدہ دامن امید زدست دولتی ہست کہ یابی سر راہی گاہی