دل دیدہ ئی کہ دارم ہمہ لذت نظارہ


دل دیدہ ئی کہ دارم ہمہ لذت نظارہ
چہ گنہ اگر تراشم صنمی ز سنگ خارہ
تو بہ جلوہ در نقابی کہ نگاہ بر نتابی
مہ من اگر ننالم تو بگو دگر چہ چارہ
چہ شود اگر خرامی بہ سرای کاروانی
کہ متاع ناروانش دلکی است پارہ پارہ
غزلی زدم کہ شاید بہ نوا قرارم آید
تب شعلہ کم نگردد ز گسستن شرارہ
دل زندہ ئی کہ دادی بہ حجاب در نسازد
نگہی بدہ کہ بیند شرری بسنگ خارہ
ھمہ پارہ
ٔ دلم را ز سرور او نصیبی
غم خود چسان نہادی بہ دل ھزار پارہ
نکشد سفینہ کس بہ یمی بلند موجے
خطری کہ عشق بیند بسلامت کنارہ
بہ شکوہ بی نیازی ز خدایگان گذشتم
صفت مہ تمامی کہ گذشت بر ستارہ